เมื่อปี 2534 ขณะนั้นเป็นนักศึกษาชั้นปีที่สอง มหาวิทยาลัย สงขลานครินทร์ วิทยาเขต หาดใหญ่ อ่านข่านหน้าหนังสิอพิมพ์เรื่องวัดพระธรรมกายมีปัญหากับชาวนา พอดีเจอพี่ชมรมพุทธที่มหาลัย ถามเขา พี่เขาก้บอกว่าไปพิสุจน์เองได้เลย ไม่ต้องเชื่อพี่ ได้มีโอกาสมาวัดพระธรรมกาย ครั้งแรก เมื่อถึงวัดได้เห็นบรรยากาศที่สงบร่มรื่น และผู้คนที่มายิ้มแย้มแจ่มใส จนแปลกใจเลย ตอนเช้าได้ร่วมพิธีสวดมนต์ นั่งสมาธิ ตามเสียงหลวงพ่อธัมมชโย นั่งอยู่ไกลๆ นั่งสมาธิไปรู้สึกใจมีสุขมาก เสร็จพิธีเดินดูวัดทั่ววัด ไม่เห็นเป็นอย่างที่หนังสือพิมพืเขียนเลย ตอนเย็น ได้มีโอกาสเข้าไปกราบ หลวงพ่อธ้มมชโย เป้นครั้งแรกที่เจอท่าน ประทับใจกับท่านที่เป็นหลวงพ่อแต่หนุ่ม ท่านใจดี มีเมตตามาก จากที่ได้มาครั้งแรกก้เปิดใจเพราะไม่เห็นอะไรที่ผิดปกติเหมือนใครๆว่า
ตลอดระยะเวลา จนถึงปัจจุบัน ก็ยังคงมาวัดพระธรรมกาย เป็นประจำ ทำบุญกับหลวงพ่อธัมมชโย เสมอ ประทับใจในวัดพระธรรมกายที่ไม่เคยหยุดที่จะให้คนเป็นคนดี เผยแผ่ธรรมะของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ไปทั่วโลก ประทับใจในมโนปธิพานของ หลวงพ่อธัมมชโย ทุกวันนี้เห็นวัดพระธรรมกายเติบโต มีผู้คนเข้าวัด ปฎิบัติธรรมมากขึ้น ไม่ว่าเด้กหรือผู้ใหญ่ ใครได้เข้าวัดพระธรรมกายด้วยตัวเองจะสามารถสัมผัสได้ หลวงพ่อธัมมชโยท่านสอนให้พวกเราเป็นคนดี รักกาปฎิบัติธรรม ท่านให้เราทำทาน รักษา ศีล เจริญภาวนา รักเคารพในพระรัตนตรัย
ถ้าไม่มีวัดพระธรรมกาย ไม่มีหลวงพ่อธัมมชโย คงไม่มีวันนี้ วันที่ตัวเองได้รู้ว่าเราเกิดมาทำไม และที่สำคัญได้มีโอกาสได้เข้าใจคำสั่งสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
